Εάν αναλογιστεί κανείς ότι περίπου ένας στους τέσσερις (ή πάνω από 57,7 εκατομμύρια) ενήλικες  πάσχει από μια διαγνώσιμη ψυχική ασθένεια καθώς και ότι πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από παραπάνω από μία ψυχικές διαταραχές ταυτόχρονα, καταλαβαίνουμε ότι αν δεν είμαστε εμείς, τότε σίγουρα κάποιο άτομο στο περιβάλλον μας δυσκολεύεται με το άγχος, την κατάθλιψη ή κάποια διαταραχή

Η σημερινή κουλτούρα γονεϊκότητας πολλές φορές οδηγεί τους ενήλικες που μεγάλωσαν σε διαφορετικές γενιές να σκέφτονται πως οι σημερινοί γονείς είναι πολύ «παιδοκεντρικοί», κακομαθαίνουν τα παιδιά, τα φροντίζουν υπερβολικά, και έτσι καταλήγουμε συχνά να ακούμε ενήλικες να λένε «κι εμείς τι πάθαμε;».   «Τι πάθαμε εμείς που μας έπαιζαν και μια στον ποπό μας;» «Κι

« Πάμε να παίξουμε;» «Μαμά/Μπαμπά θέλω να βγω να παίξω έξω.» «Σήμερα έμαθα ένα τέλειο παιχνίδι από τους φίλους μου.» Οι παραπάνω φράσεις ηχούν καθημερινά στα αυτιά των γονιών, θυμίζοντας μας πόσο σημαντικό είναι το παιχνίδι στον παιδικό κόσμο. Το παιχνίδι δεν είναι απλώς μια  διασκεδαστική δραστηριότητα, είναι μία φυσική διαδικασία η οποία επιτρέπει στα